Witam uratowałem dzisiaj małą sarenkę. Samochód przede mną uderzył sarnę zatrzymałem się ale sarnę trzeba było dobić ale brzuch cały się ruszał wiec rozciąłem ją i wydobyłem koźlaka i mam pytanie czym i w jakich ilościach go karmić by mu nie zrobić krzywdy na początek dałem mu mleko od krowy w ilości 100 ml co jakieś 4 godziny proszę o szybką poradę Należy podawać mleko kozie (krowie powoduje biegunkę). Proszę koniecznie zadzwonić po szczegóły opieki nad takim oseskiem do Ośrodka Rehabilitacji Zwierząt Chronionych. w Przemyślu Tel. : 500-052-574, 728-475-349. Im szybciej tym lepiej. pozdrawiam. K. G
Opieka nad małym kotkiem jest zajęciem odpowiedzialnym i czasochłonnym, wymagającym przede wszystkim właściwego podejścia. Nie ulega jednak wątpliwości, że uczestniczenie w rozwoju małego czworonoga dostarczy nam wiele radości i satysfakcji, a także umożliwi zbudowanie wyjątkowej więzi z naszym pupilem. Jeśli znaleźliśmy porzucone kociątko lub chcemy po prostu adoptowaćZapoznaj się z przepisami prawa oraz uwarunkowaniami kulturowymi dotyczącymi opieki nad dzieckiem w miejscu, w którym mieszkasz Kiedy mieszkasz na stałe zagranicą, zapoznaj się z przepisami dotyczącymi opieki nad dziećmi. Pozwoli Ci to na uniknięcie problemów związanych z niewiedzą o prawie regulującym opiekę nad małoletnimi. Pamiętaj, że w wielu krajach wzorce postępowania i standardy działania organów publicznych powołanych do zajmowania się sprawami dzieci odbiegają od tych znanych z Polski. Wszelkie rozbieżności między zachowaniem rodziców a zwyczajami i prawem przyjętym w danym kraju mogą skutkować daleko idącymi konsekwencjami dla rodziców, łącznie z odebraniem dzieci. Możesz spodziewać się reakcji miejscowych władz i ingerencji w Twoje prawa rodzicielskie w przypadkach: nadużywania alkoholu lub innych środków odurzających, niedostosowania społecznego, w tym przejściowych lub trwałych trudności natury psychologicznej, skłonności do przemocy, braku zdolności zapewnienia dziecku godnych i bezpiecznych warunków życia, konfliktów z prawem. Miej na uwadze, że niektóre zachowania w relacjach między rodzicami a dziećmi, kulturowo dopuszczalne w Polsce, w innych państwach mogą być traktowane jako naruszenie praw dziecka. Do tej kategorii zalicza się np. krzyk czy inne formy karcenia dziecka, nawet jeśli zostały wywołane bez użycia przemocy fizycznej. W wielu krajach występują przypadki lub podejrzenia nieprawidłowych postaw wychowawczych rodziców. Mogą one być zgłaszane właściwym służbom socjalnym zarówno przez szkoły, służby medyczne, sąsiadów, a nawet zwykłych przechodniów zaniepokojonych zachowaniem rodziców względem dzieci. Służby te, kierując się dobrem dziecka, mogą ingerować w życie rodzinne obywateli polskich zamieszkałych za granicą. Bywa, że zgłoszenia dotyczące niepokojących sytuacji w rodzinie są dokonywane przez dzieci. Ważne! Pamiętaj, że co do zasady sytuacja dziecka, nawet jeśli nie posiada obywatelstwa kraju, w którym przebywa, będzie oceniana w świetle przepisów prawa i zwyczajów panujących w tym konkretnym państwie. Przepisy dotyczące tematyki opieki nad dziećmi Oprócz przepisów miejscowych, na podstawie których lokalne służby socjalne podejmują podstawowe działania, są one zobowiązane do przestrzegania norm prawa międzynarodowego. Podstawowe prawa dziecka zostały zawarte w Konwencji o prawach dziecka z 1989 r. Najważniejsze z nich to: prawo dziecka do zachowania tożsamości, w tym obywatelstwa, nazwiska, stosunków rodzinnych (art. 8), w sytuacji umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej, prawo do zachowania jego tożsamości etnicznej, religijnej, kulturowej i językowej (art. 20). W państwach Unii Europejskiej (za wyjątkiem Danii) obowiązuje rozporządzenie Rady nr 2201/2003 dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej (tzw. rozporządzenie Bruksela II bis), zgodnie z którym decyzję w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej, co do zasady, podejmują sądy państwa, w którym dziecko stale zamieszkuje. Treść rozporządzenia w języku polskim W innych państwach spoza UE, w których nie będzie można powołać się na powyższe przepisy mają zastosowanie przepisy Konwencji o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci z 1996 r. Treść konwencji oraz lista państwa, które są objęte konwencją Pamiętaj, że sam fakt posiadania statusu cudzoziemca nie zwalnia Cię od obowiązku przestrzegania prawa panującego w tym kraju, a w przypadku jego naruszenia, od odpowiedzialności prawnej na równi z obywatelami tego państwa. Kompetencje konsula Kompetencje konsula w zakresie udzielania pomocy w sprawach dotyczących opieki nad małoletnimi wynikają z: przepisów prawa polskiego i państwa, w którym dziecko zamieszkuje, postanowień umów międzynarodowych, przepisów prawa Unii Europejskiej. Co konsul może: konsul udziela rodzicom lub krewnym dziecka ogólnych informacji o obowiązującym prawie miejsca pobytu dziecka, podstawach działania i kompetencjach krajowych służb socjalnych, właściwości sądów oraz możliwości uzyskania wsparcia od polskich lub innych lokalnych organizacji pomocowych, objaśnia zasady i możliwości przekazania sprawy do rozstrzygnięcia przez polski sąd oraz zasady umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej w Polsce, konsul, udziela informacji o polskojęzycznych adwokatach w danym państwie, możliwości otrzymania bezpłatnej porady prawnej oraz wnioskowania o zwolnienie z kosztów sądowych, konsul może uczestniczyć w rozprawie sądowej w charakterze obserwatora, o ile nie zabrania tego tamtejsze prawo, sąd wyrazi na to zgodę, a strony postępowania się temu nie sprzeciwią, konsul może udzielać, na potrzeby sądu oraz miejscowych służb socjalnych, informacji na temat polskiego systemu opieki nad dzieckiem, wsparcia, na które może liczyć rodzina w Polsce ze strony państwa oraz innych kwestii, które mogą mieć istotne znaczenie w procesie podejmowania przez sąd decyzji w sprawie małoletniego obywatela RP. Czego konsul nie może: konsul nie ma możliwości występowania przed sądem w charakterze pełnomocnika procesowego, konsul nie świadczy usług doradztwa prawnego, konsul nie ma możliwości pokrycia wynagrodzenia prawnika lub kosztów sądowych, konsul nie może angażować się w rozstrzyganie sporów między rodzicami lub prawnymi opiekunami dziecka. Uprawnienia do podejmowania interwencji przez konsula są dodatkowo ograniczone w przypadku, gdy małoletni posiada obywatelstwo państwa, w którym mieszka. Uprowadzenie dziecka Bezprawne uprowadzenie lub zatrzymanie to sytuacja, gdy ktoś wywiezie dziecko do państwa, w którym nie mieszka ono na stałe. Musi to nastąpić z naruszeniem woli i prawa do opieki osoby, która ma władzę rodzicielską. Najważniejszym dokumentem w sytuacji bezprawnego uprowadzenia lub zatrzymania dziecka za granicą jest konwencja haska dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę z dnia 25 października 1980 r. To międzynarodowe porozumienie, które pomaga w sprowadzeniu dzieci uprowadzonych do innego kraju. Państwa, które ją podpisały, zobowiązują się do współpracowania ze sobą, żeby dziecko wróciło do swojego kraju jak najszybciej. Polska również jest związana przepisami konwencji haskiej. Sprawdź, które państwa są objęte przepisami konwencji Pamiętaj, że w wielu krajach występuje instytucja prawna tzw. „władzy dzielonej” nad dzieckiem między rodzicami a władzami lokalnymi, które w takiej sytuacji mają takie samo lub większe prawo do decydowania np. o miejscu pobytu dziecka niż jego rodzice. Tym samym wyjazd z dzieckiem bez ich zgody również będzie traktowany jako uprowadzenie rodzicielskie. Ważne! Uprowadzenie dziecka w kraju pobytu może stanowić przestępstwo. Musisz liczyć się z możliwością poniesienia odpowiedzialności za taki czyn, w tym kary tak surowej, jak pozbawienie wolności. Jak uzyskać pomoc w sprowadzeniu dziecka uprowadzonego za granicę? Pomoc możesz uzyskać w Ministerstwie Sprawiedliwości, które przyjmuje wnioski o powrót dziecka. Szczegółowe informacje na ten temat, w tym wzór wniosku o powrót dziecka, znajdziesz tutaj. Młyn nad Sarenką, Bużka – ¡Reserva con el Mejor Precio Garantizado! Encontrarás 5 comentarios y 13 fotos en Booking.com. Darzę uczuciem wszystkie moje psy i koty, ale czasem jedno z nich zagnieździ się w sercu mocniej niż inne. Tak było z Sarenką. Starą dobermanką, która przyjechała do mnie ze schroniska w Koszalinie. Podejrzewano, że ma raka kości, i szukano jej domu na spokojną śmierć. Mój tylko na to czekał. Tym bardziej że właśnie odeszła moja ukochana „dobermanka miniaturowa” Misia. Przypominała ratlerka, ale serce miała wielkie jak wieloryb. Kochała mnie bardziej niż ktokolwiek inny. Trafiła do nas jako mocno starsza pani, ale udało nam się być razem jeszcze pięć lat. Po jej śmierci nie umiałam sobie znaleźć miejsca, a tu widzę mailową prośbę o pomoc dla dobermanki. Strzał w dziesiątkę. Sarenka miała nawet tak samo krzywe uszy jak Misia, no i oczywiście takie samo serce. Kochała świat. Rak kości okazał się wielką ściemą i żyliśmy radośnie w zgranej grupie dziewięciu psów i dwunastu kotów. Aż tu nagle straszna choroba dopadła Sarenkę. Niezwykle agresywna postać chłoniaka zabrała jej życie w ciągu trzech miesięcy. Była z nami tylko trzy lata, ale w sercach zamieszkała na zawsze. Cudownie łagodna, delikatna i taktowna psia osoba. Imię Sarna doskonale do niej pasowało. Nie umiała nawet warknąć. Nie znosiła kocich ani psich awantur. Szczekała wówczas rozpaczliwie: Mamo! Ratuj! Niech się uspokoją! Nasze awantury są zupełnie niegroźne, ale Sarna nie lubiła hałasu. Teraz, gdy patrzę na puste miejsce na kanapie, jakoś mi głupio. Nie ma mojej kochanej przyjaciółki. Nie bardzo mam jednak czas na roztrząsanie straty, bo co prawda nie na kanapie, ale w domu jest godna następczyni Sarny. Bunia. Ma ze sto lat. Nie chodzi, bo kiedyś jakaś kanalia połamała jej wszystkie cztery łapy. I to jedyna przyczyna tego, że nie siedzi na kanapie. Bunia ma za sobą całe mnóstwo tragicznych zdarzeń. Ból, strach, kalectwo, schronisko i stratę ukochanej osoby. Przeżyła z nią pięć lat. Starsza pani zabrała suczkę foczkę ze schroniska, pokochała i po pięciu latach zmarła. Rodzina nie bardzo chciała podjąć trud opieki nad Bunią. Ja jak zwykle miałam szczęście i znów mam uroczą przyjaciółkę. Wszyscy mieliśmy szczęście, bo Bunia jest naprawdę niespotykaną osobą. Mimo tylu przeciwności losu zachowała pogodę ducha i dalej umie kochać. Na dodatek uczy tego innych. Z szalonym zapałem zaadoptowała dwa czterotygodniowe kociaki. Jakaś nieznana kotka przyprowadziła nam do ogrodu maluchy i poszła sobie. Co było robić? Noce zimne, więc zabrałam Michałki do domu. Michał i Michalina szybko wyszli z pieluch i się po nim rozpierzchli się. Bunia tylko na to czekała. Tak rozpaczliwie wołała, aż przyszły. Pozwoliła bawić się ogonem, a właściwie czym popadnie, i z miłością powiedziała: Całe życie na was czekałam. Czeka cały czas, bo maluchy rosną i z uporem penetrują otoczenie. Tylko czasem wpadną do Buninego koszyka. Ot tak, dać buziaka i powiedzieć: Kocham. Jest na co czekać. Autor: Dorota Sumińska Opieka nad chorym dzieckiem to obowiązek obojga rodziców. Dziecko, które choruje w domu to zawsze smutny widok. Katar, kaszel, gorączka i brak chęci do zabawy mogą być bolesne dla rodziców. Jednak czasem najboleśniejszy jest widok ojców, którzy nic nie robią, by ulżyć dziecku i mamie w czasie panoszenia się w domu przeziębienia.
Książki dla pięciolatki muszą być ciekawe i inspirujące. W tym wieku wiele dziewczynek interesuje się zwierzętami. I wcale nie chodzi tu o bohaterów kreskówek, ale realne przedstawienie życia psów, kotów czy innych zwierząt. Po które tytuły sięgnąć, by nasza pociecha dowiedziała się więcej o ich stylu życia i emocjach? Zobacz film: "Ciekawe gry i zabawy dla całej rodziny" spis treści 1. Książki dla pięciolatki a świat zwierząt "Bezik Wielki Pies. Witaj w domu!" Darii Jaworskiej "Tuli Tuli opowiada, kto gdzie mieszka" Zofii Staneckiej "Kto tu mieszka?" rozwiń 1. Książki dla pięciolatki a świat zwierząt Dzieci w wieku przedszkolnym interesują się światem zwierząt. Zadają pytania dotyczące ich stylu życia, funkcjonowania w świecie, ale też emocji. Uczą się też odpowiedzialności. Jeśli mieszka z nimi pies lub kot, w zakresie obowiązków dziecka mogą pojawić się wspólne spacery i zabiegi pielęgnacyjne. Wszystko po to, by uzmysłowić pięciolatce, że zwierzę to nie tylko puchaty przyjaciel, ale też żywa istota, o którą należy dbać. Zrozumieć to pomogą książki, których jest na rynku czytelniczym bardzo dużo. Które z nich opowiadają o potrzebach zwierząt? Oto krótkie zestawienie lektur sprawdzone na naszych dzieciach. "Bezik Wielki Pies. Witaj w domu!" Darii Jaworskiej Nie bez przyczyny ta książka pojawiła się jako pierwsza w naszym zestawieniu. To bowiem pozycja inna niż pozostałe. Pełno w niej emocji (i tych ludzkich, i tych zwierzęcych), ale też rozmów o odpowiedzialności i szacunku. Jest idealna dla dzieci, które proszą o psa lub kota i nie rozumieją, dlaczego rodzice odmawiają sprowadzenia do domu czworonożnego przyjaciela. Sprawdzi się też wówczas, gdy przymierzacie się do adopcji psa. Daria Jaworska, autorka historii o Beziku, jest psychologiem dziecięcym, pedagogiem, zoologiem i dogoterapeutą, a prywatnie wielką miłośniczką psów. Jako mało kto zna ich zwyczaje i rozumie emocje. Książka o Beziku to zatem historia prawdziwa, z którą łatwo się będzie utożsamić pięciolatce. Książkę możecie czytać wspólnie, od razu rozmawiając na istotne tematy: odpowiedzialności, szacunku do zwierząt i ich uczuciach. "Tuli Tuli opowiada, kto gdzie mieszka" Zofii Staneckiej W tej serii ukazały się dwie książki: „Żółwik z oceanu” i „Jeżyk z parku”. Obie zainteresują pięciolatka, ale śmiało można czytać je młodszym dzieciom. Uwrażliwiają na piękno przyrody i uczą przedszkolaków, jak dbać o zwierzęta żyjące w naturalnym środowisku, by ich nie krzywdzić. Książki Zofii Staneckiej są kolorowe i nasycone ilustracjami, co ułatwia odbiór treści. Pełno w nich informacji i ciekawostek, które zainteresują pięciolatkę. Kartonowe wydanie zapewnia trwałość lektury. "Kto tu mieszka?" To jedna z książek, do których się chętnie wraca. Jest w niej tyle ciekawostek i istotnych informacji, że każdy wyniesie z niej coś dla siebie: i dziecko, i rodzic. Dzięki niej inaczej patrzy się na żyjące wokół nas zwierzęta. Przeczytaj także: Razem ze ślimakiem wyruszycie wpodróż, której celem jest znalezienie domu. Po drodze zobaczycie, jaką siedzibę budują sobie osy, jak pod ziemią żyje się kretowi i które zwierzęta przygotowują sobie gniazda. A wszystko to w prostych zdaniach i kolorowych ilustracjach. W tej serii ukazała się też książka "Kto tędy szedł". Razem z małą sarenką wyruszcie w podróż po lesie w poszukiwaniu mamy. Pomogą wam ślady odciśniete na leśnym gruncie, a przy okazji dowiecie się wielu fascynujących informacji o życiu leśnych zwierząt. polecamyNuXsWL. 441 469 445 203 307 451 440 171 431
opieka nad małą sarenką
